Verlore Kersfees.

Ou Kersdag, n dag wat maar kon gebly het. Meeste mense is weg. Vandag besef dat die lewe net een hard 'slog' is. Amper sewe jaar hier en die laaste twee was regter baie harder as die vorige vyf.

Vandag was die opstaan fokin moeilik. Gister aand saam met n vriending uitgegaan en gedurende die tyd probeer om myself te verdrink. Ek moet later vandag opstaan en my fokin Xmas ete gaan eet saam met vriende, die 'Christmas sweater' aantrek en saam met almal probeer lag. Soms is n mens nie lus vir die kak nie, maar jy doen dit, want dit is so maklik om alleen the wees, maar so moeilik om aan dit gewoont te raak.

Vandag was my verstand op sy eie, die geraas en die gesleep van splinters binne die kop was ongelooflik. Bliksem fok, maar dit is so so kak hierdie tyd van die jaar. Familie is ver weg, vriende is weg, of spandeer die tyd saam met hulle eie mense.

Gegaan vir n lekker loop, wel om die blok. Sien ek die mooiste 'sunset', ek het amper gehuil. Die foto laat dit nie so goed lyk soos wat dit was nie, maar met n snik-snik het ek weer gekyk. Ek kon hoor hoe die verstand die feters vas maak, want hier gaan die bliksem alweer rond hardloop, en ek weet dit sal na die hoekie toe gaan wat ek nie voor kaans sien nie. 'Bly weg' hoor ek myself se, maar dit voel asof daar twee van ons is. Die een wat hoor, nee voel, hoe sy hart in stukkies breuk en die ander bliksem wat weer n goei herhinnering wil beleef. Die stryd raak te veel en een van ons moet ingee. Soos n fliek begin die storie, hier is ek terug in France en alles is so duidelik, ek is weer daar, ek staan daar, ek is weer gelukkig, ek kan myself weer hoor lag. Vir daai split sekonde is ek gelukkig, ek voel hoe ek glimlag en daar kom n warmte oor my, n kalmte, n koue wind waai en ek hoor n kind skree en ek word terug geruk na realiteit. Ek's moeg gedink, my kop raak al seer van die kak en vir die eerste keer in n baie lang tyd dink ek dinge wat my koue rillings oor my rug laat hardloop.

Ek draai toe maar eerder om, gaan huis toe en sit die ketel aan.